بنام آنکه هستی شیدای اوست با طبع پست و روح کوچیکشون بخاطر یه قاشق ماست (کاسه های ماستشون گنجایشش یه قاشق ماسته) باعث شدند تا چهار سال به خونشون نرم اما گروهی و گله ای و وحشیانه میاند خونم نه یک شب نه دوشب بلکه دوماه و پس از دو ماه با دعوا و زور بیرون میرند وگرنه با مسالمت هرگز بیرون نمیرند. بعد دوماه که وجود نحسشونو میبرند بیرون معترضانه میگند: مگه بچه هاشو حلق آویز کردیم دوباره بعد یک ماه بر میگردند در حالیکه بیمارم و در خونه افتادم. بیرون منبع
درباره این سایت